Het verschil tussen monocultivars en blends

Twee termen die je vaak zal tegenkomen als je je wat meer verdiept in de verschillende soorten olijfolie, zijn ‘monocultivars’ en ‘blends’. Wat zijn dat? Is de ene beter dan de andere? We geven je graag wat meer inzicht.

Monocultivars, de smaak van het terroir

Net zoals je bij wijnen monocépages hebt (wijnen gemaakt van één druivensoort), heb je bij olijfolie monocultivars (olijfolies gemaakt zijn één cultivar of olijvenvariëteit).

Een monocultivar is een extra vergine olijfolie in zijn puurste weergave, een expressie van de vrucht van het terroir, ontstaan uit het vakmanschap van de olijfboer. In een monocultivar kan hij zijn kennis, professionalisme, traditie en passie leggen om zo te komen tot een olijfolie die echt de stempel van zijn terroir draagt. Volkomen uniek.

Monocultivars zijn heel uitgesproken qua geur en smaak, maar kunnen voor sommige mensen wat ongebalanceerd en iets te eenzijdig overkomen. Voor chef-koks zijn ze een interessant ingrediënt om een extra toets te geven aan hun creaties.

Blends, zoeken naar het juiste evenwicht

Een blend bestaat altijd uit een combinatie van cultivars (olijvenvariëteiten). Hij kan samengesteld zijn uit cultivars van één bepaalde regio, of hij kan bestaan uit een mix van cultivars uit verschillende regio’s. Blends samenstellen is specialistenwerk, precies zoals bij het samenstellen van wijnen en parfums.

Meestal wordt een blend gecreëerd om een mooi evenwicht te brengen in het smaakpatroon van de olijfolie. Sommige blends hebben een vaste samenstelling die amper wijzigt van jaar tot jaar. Maar sommige olijfolieproducenten stellen elk jaar opnieuw een nieuwe blend samen, afhankelijk van hun oogst. Ze bewijzen daarmee elk jaar opnieuw hun vakmanschap.

En wat nu het beste is, een monocultivar of een blend? Daar geraken zelfs de grootste fijnproevers het niet over eens. Dus als je uit bent op een avondvullende discussie met een gepassioneerde olijfoliekenner… you know where to start!